Monday 28 November 2016

നൊസ്റ്റു.. ! :D

29.11.2010
ഇതൊരു യാത്രാവിവരണമാണോ ദിനക്കുറിപ്പാണോ എന്നെനിക്കറിയില്ല. മനസിലുള്ളത് അതേപടി പകര്‍ത്തുന്നു.. ഇന്ന് ഞങ്ങളൊരു യാത്ര പോയി.
ഞങ്ങളെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍.. CS2 !

29.11.2016

ഇന്ന്‍ 6 വര്‍ഷമാവുന്നു ആ യാത്ര കഴിഞ്ഞിട്ട്.. ആ ദിവസം ! ഇത് ഞാന്‍ അന്ന്‍ യാത്ര കഴിഞ്ഞു വെറുതെ എഴുതിയിട്ട കുറച്ചു വാക്കുകള്‍.. എന്‍റെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് വേണ്ടി ഇതിവിടയും കിടക്കട്ടേന്നു കരുതി.. 6 കൊല്ലം മുന്‍പ് എഴുതിയത് എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ (ഇപ്പോ എഴുതിയതായാലും) വല്യ സാഹിത്യം ഒന്നും പ്രതീക്ഷിക്കരുത് ! ഇനി ബാക്കി..

29.11.2010

....... ഈ യാത്ര ജീവിതത്തില്‍ ഒരിക്കലും മറക്കാന്‍ പറ്റില്ല.. 'BLUE MOON' അതായിരുന്നു ബസിന്‍റെ പേര്.. രാവിലെ 5.30 നു പുറപ്പെടും എന്ന്‍ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഏകദേശം 6 മണി കഴിഞ്ഞാണ് സ്കൂളില്‍ നിന്നും പുറപ്പെട്ടത്. ഞാനും നീനും KR ഉം തയ്യഴുത്ത് വഴിയില്‍ നിന്നും കയറി. അപ്പോള്‍ സമയം 6.30. നിതിന്‍ എം.എസിന്‍റെ കാലില്‍ ഒരു ആക്ടിവ ഇടിച്ചിരുന്നു. പാവം. നല്ല വേദനയുണ്ടായിരുന്നു. പോകുന്ന വഴിയില്‍ ഒരു ക്ലിനികില്‍ കയറി.  എറണാകുളം എത്തിയപ്പോഴേക്കും എല്ലാവരും ഉഷാറായി തുടങ്ങി. യാത്രയിലേക്ക്...
ഭരങ്ങാനം പള്ളി - അവിടെ വച്ചായിരുന്നു പ്രാതല്‍. വെള്ളയപ്പവും സ്റ്റൂവും..... വി. അല്‍ഫോണ്‍സാമ്മയുടെ കബറിടവും തിരുശേഷിപ്പ് സൂക്ഷിച്ചിട്ടുള്ള പേടകവും കണ്ടു. അസാധ്യ കാര്യങ്ങളുടെ മധ്യസ്ഥനായ വി.യൂദാസ്ലീഹയോട് ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. പള്ളിയില്‍ കയറുന്നവര്‍ തീര്‍ച്ചയായും എന്തോ ഒരു ശാന്തിയും സമാധാനവും അനുഭവിക്കും. പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത ഒരു വികാരം. നിശബ്ദത ഏറ്റവും മനോഹരമായിരിക്കുന്ന സ്ഥലം. വിശേഷണങ്ങള്‍ തീര്‍ച്ചയായും തികയാതെ വരും. അവിടെ കുറച്ചു സമയം ചിലവഴിച്ച ശേഷം ഞങ്ങള്‍ മൊട്ടക്കുന്നുകള്‍ തേടി ഇറങ്ങി. ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്ന സിമിലി മിസ്സ്‌ B2 ന്‍റെ ബസിലേക്ക് കൂറുമാറി. കുഴപ്പമില്ല, ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം പ്രസീജ മിസ്സ്‌ ഞങ്ങളോടൊപ്പം തന്നെ ഉറച്ചു നിന്നു ! :D
മൊട്ടക്കുന്നുകള്‍ കയറി...ഇറങ്ങി...കയറി..ഇറങ്ങി... 4-5 കുന്നുകള്‍ കയറി എന്ന്‍ തോന്നുന്നു.. ഉപവിയും ഹരിയും (ബബ്ലു) വീഴുകയും ചെയ്തു. (hmm...! ആ അമ്മുമ്മ*യാണ് എല്ലാത്തിനും കാരണം ! ) മിതുല്‍ മോട്ടിയുടെ show പരിപാടികള്‍ക്ക് മാറ്റേകി ;-) ഒരു കാര്യം വിട്ടു പോയി ! പ്രസീജ മിസ്സിന്‍റെ ഹസ്ബന്‍ഡ് വന്നിരുന്നു. ഫോട്ടോ എടുക്കാന്‍ നേരം അമ്പിളി മിസ്സിന്‍റെ ഹസ്സിനെ വിളിക്കുന്നില്ലേ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ മിസ്സ്‌ "ഹസ്ബന്‍റെ..." എന്ന്‍ നീട്ടി വിളിച്ചത് എല്ലാവരിലും ചിരിയുണര്‍ത്തി.( മിസ്സ്‌ super ആണു ! ) ബസില്‍ ഹരി (P) യുടെയും  KR ന്‍റെയും മിമിക്രി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഡ്രൈവര്‍ ബിജു ചേട്ടന്‍ ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം പാട്ട് പാടി.
അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോള്‍ കുന്നിന്‍ ചരിവില്‍ ഒരു പിടിയാനയെ കണ്ടു. സവാരിക്കുള്ള ആനയാണ്. B2 ആനപ്പുറത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ ആരും കയറിയില്ല. :P അവിടെ മരക്കൊമ്പില്‍ ഇരുന്ന്‍ ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം ഒരു ചോക്കോ ബാറും കഴിച്ച് പൈന്‍ വാലിയിലെയ്ക്ക്...
മൊട്ടക്കുന്നിനെ അപേക്ഷിച്ച് കുറച്ചു കൂടി risky/ adventurous ആയിരുന്നു പൈന്‍ വാലി. ഇറങ്ങിയിട്ട് കയറുക. ഇറങ്ങിയവരെ ഒക്കെ അട്ട കടിച്ചു. രമ്യയെയും കടിച്ചു.. ഉപവിയെയും കണ്ടിച്ചു.. തീയും ഉപ്പും ഒക്കെ ഉപയോഗിച്ച് അവരെ ഒക്കെ ഓടിച്ചു..
അവിടെ നിന്നും കുരിശു മലയിലേയ്ക്ക്...കുരിശു മലയില്‍ കയറിയില്ല.. താഴെ വരെ പോയി. അവിടെ ഭയങ്കര കാറ്റാണ്. കയറ്റം നല്ല രസമായിരുന്നു. ഞങ്ങള്‍ ( KR, ലഷ്മിണി, ഉപവി, ഞാന്‍, നിമല്‍, ഷിജോ , ഹരി പി.എസ്., നിതിന്‍ ) കുറെ വര്‍ത്തമാനങ്ങള്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞു കയറി. അഖില്‍ കുമാര്‍ നു വഴിയില്‍ നിന്നും ഒരു കുട്ടിയെ കൂട്ട് കിട്ടി. പിന്നെ അഖില്‍ കെ യു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ ഒരു ടെമ്പോയില്‍ കയറി പോയി ! മടിയന്മാര്‍ ! :-P നടന്ന്‍ കയറുന്നതിന്‍റെ thrill ഒന്ന് വേറെ തന്നെ. പ്രകൃതി ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു നടന്നു മുകളില്‍ എത്തി. ഒത്തിരി തമാശകള്‍ പറഞ്ഞാണ് കയറ്റം.. ഇറക്കം കാലു പിടിച്ചു വലിക്കുന്നത് പോലെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
കുരിശു മല കയറി ഇറങ്ങിയ ശേഷം സീറ്റില്‍ ഒരു ചെറിയ മാറ്റം. പിന്നെ ശകലം കശപിശയും.. :-D
പോക്കിരി രാജാ ഫിലിം ഇട്ടു. ഒരേ ഒരു ഡിസ്ക്. അഭിപ്രായം പറയുന്നില്ല..! അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും ഡാന്‍സ് കളിച്ചു. (No ! തുള്ളി.. ! ) പ്രസീജ മിസ്സിന്‍റെ ഡാന്‍സ് super ആണ്.. ( മിസ്സ്‌ അടിപൊളിയാണ് ട്ടോ..!) പിന്നെ ഓരോരുത്തരായി പിരിയാന്‍ തുടങ്ങി. പെട്ടെന്ന്‍ തീര്‍ന്നത് പോലെ..(എവിടെ മണി 10.30 ആയി)
ജീവിതത്തിലെ ഒത്തിരി ഒത്തിരി നല്ല കുറെ നിമിഷങ്ങള്‍.....
പിന്നെ ഇന്ന് നീനുന്‍റെ ജന്മദിനം കൂടെ ആണുട്ടോ... സന്തോഷ ജന്മദിനം കുട്ടിയ്ക്ക് !! :D :D

.....
29.11.2016

ഒതുക്കി വക്കലിനിടെ പഴയ ഡയറി കിട്ടിയതാ... നൊസ്റ്റു വന്നു .. :D ഓര്‍ത്തു വയ്ക്കാന്‍ ഒരുപാടുണ്ട്.. ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും... ഇപ്പോഴും നിലനില്‍ക്കുന്ന മധുരവും... **touchwood**
അയവിറക്കി മണി 1.15 ആയി.. AM ആണ് ! ഇനി ഓഫീസില് പോകണ്ടതാ..!
അപ്പോ ഇത് എന്‍റെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കായി...
ഒത്തിരി വിട്ടു പോയിട്ടുണ്ടാവാം...അല്ല..ഉണ്ട്.. ആ നിമിഷങ്ങളുടെ ഭംഗിയും (ശൌര്യവും :D ) വാക്കുകളില്‍ പകര്‍ത്താന്‍ അറിയില്ല.. അത് കൊണ്ട് ഇത്രയും മതിന്ന്‍ കരുതി.. ഇത് പഴയതാണ്.. ആ യാത്രയോളം പഴക്കമുള്ള ഒരു കുറിപ്പ്.. :)
ഇനിയും ഒരുപാട് നിമിഷങ്ങള്‍ നമുക്കൊരുമിച്ച് കിട്ടട്ടെ...
പിന്നെ... സന്തോഷ ജന്മദിനം നീനുവിനു !! Happy b'day Neenu.. ! :D

*അമ്മൂമ്മ : ലഷ്മിണി @ ശ്രീലക്ഷ്മി 

Tuesday 16 February 2016

അസഹിഷ്ണുത അതിരു കടക്കുമ്പോൾ*

കഴിഞ്ഞ ദിവസം കോളേജിലെ  ഒരു ജൂനിയറുമായി സംസാരിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ബ്ലോഗ്‌ വിഷയമായി. എന്തേ ഇപ്പൊ ഒന്നും എഴുതാത്തത്  എന്ന ചോദ്യം, പല വട്ടം ഞാൻ സ്വയം ചോദിച്ചതാണ്. എന്തേ ഞാൻ ഒന്നും ചിന്തിക്കാത്തത് എന്ന് ..
ഈ ബ്ലോഗുലകത്തിലേക്ക് ഞാൻ പിച്ച വച്ച് തുടങ്ങിയിട്ട് 5 വർഷങ്ങൾ ആവാറാകുന്നു. കോളേജ് ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ ദിനങ്ങളിൽ പ്രശ്നങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം മനസ്സിൽ നിറയെ ഉണ്ടായിരുന്നു.
മനസ് നിറയെ ആവേശവും വിപ്ലവവും ചോരത്തിളപ്പും. 5 വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് എനിക്ക് സംഭവിച്ച മാറ്റങ്ങളിൽ ഒന്ന് ഉള്ളിലെ കനലിനെ ഞാൻ തല്ലിക്കെടുത്തി എന്നുള്ളതാണ്. ചുറ്റും നടക്കുന്നതിനെ ഞാൻ കാണുന്നും കേൾക്കുന്നുമില്ല എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. കണ്ണടച്ചിരുട്ടാക്കി എന്ന് പറഞ്ഞാലും ശരിയാണ്. അതിന്റെ കാരണം വ്യക്തിപരമാണ്. പക്ഷേ, നമുക്ക് നമ്മളിൽ നിന്ന് തന്നെ ഓടി ഒളിക്കാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചാലും സാധിക്കില്ലല്ലോ. പ്രതികരിക്കേണ്ടതായ, മനസ്സിൽ രോഷം തിളച്ചു പൊങ്ങിയ ഒരുപാട് സംഭവങ്ങൾ നടന്നിരുന്നു എഴുതാതെയും ചിന്തിക്കാതെയും സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച പുകമറയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ. 'അഭിപ്രായ സ്വാതന്ത്ര്യം' എല്ലാവർക്കും  ഒരുപോലെയുള്ള ഭരണഘടന നിലനിൽക്കുന്ന  ഏറ്റവും വലിയ ജനാധിപത്യ രാജ്യത്ത് നടന്ന കൊലപാതകങ്ങൾ,വിപ്ലവങ്ങൾ ഉള്ളിൽ കനലല്ല, ബോംബ്‌ സ്ഫോടനം നടക്കാനുള്ളത്രയും കാര്യങ്ങൾ നടന്നു കഴിഞ്ഞു.
സ്വന്തം ആശയങ്ങൾ പങ്ക് വച്ചതിന്റെ പേരിലും ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണം കഴിച്ചതിന്റെ പേരിലും രക്തം ചിതറി. ജീവനുകൾ പൊലിഞ്ഞു. ഭരണഘടനയുടെ ആമുഖം വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന സമത്വവും സാഹോദര്യവും അഖണ്ഡതയും മതേതരത്വവും കാറ്റിൽ പറന്നു നടക്കുന്നത് കണ്ടു നിൽക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
നിർദയമായ പീഡനങ്ങളും കൊലപാതകങ്ങളും നടന്നതിനു ശേഷം നടപടിയ്ക്ക് വേണ്ടി മുറവിളി കൂട്ടേണ്ടി വരുമ്പോളും ഭരണത്തിലിരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയുടെ സ്ഥാപിത താത്പര്യങ്ങൾക്കെതിരായി സംസാരിക്കുന്നവരെ ജയിലിലടക്കാൻ ഏതു പാതിരാത്രിയിലും പുലർകാലത്തും പോലീസ് സർവസജ്ജരാണ് . അവിടെ കാലതാമസമില്ല, നടപടിക്രമങ്ങളുടെ നൂലാമാലകളില്ല.
ഒരു സർവകലാശാലയിൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ സംഘടിപ്പിച്ച ഒരു യോഗത്തിൽ രാജ്യത്തിന്റെ സുരക്ഷ തന്നെ അപകടത്തിലായി എന്ന് പറയുന്നതിലെ  യുക്തി സാമാന്യ ബുദ്ധിക്ക് മനസിലാവാത്തത് തന്നെയാണ്.
വായിച്ച  ഒരു ലേഖനം ഇവിടെ പങ്ക്  വയ്ക്കുന്നു.
അല്ലയോ ബഹുമാനപ്പെട്ട സർക്കാർ ! ഇന്ത്യ ഒരു ജനാധിപത്യ രാജ്യമാണ് ഹേ ! ഞങ്ങൾക്കൊക്കെ ഇവിടെ സമാധാനമായി ജീവിക്കണം.

*തലക്കെട്ടിനു കടപ്പാട് : എന്നും എപ്പോഴും അഞ്ജലി ചേച്ചി. :)