Nameless.....

What is that feeling when one of our most awaited dream comes true ????
What is that feeling when one of most awaited dream comes to an end ???
And.. If both these feelings comes together in life.. what is that feeling ???
May be that is the feeling I have now..
No more tears... No more smiles...
No more happiness.. No more sorrows..
No regrets.. No complaints...
All those dreams I saw...
The silly,simple wishes I had..

I have nothing in my hand now..
I don't know what my feelings are..
I don't know how to cry..
I forgot what smile is...
I feel I want to cry out loud... But tears are not there..
I see my heart bleeding... but pain is not there...
I am happy for the happenings...but smile is not there..
I don't know how to give a name to this feeling...
I don't know how to express what I feel..
What is this feeling.... ????

മനസ്സ് പറഞ്ഞത്...

അറിയാതെയെന്നെ മറന്നുപോയ്‌ ഞാന്‍
സ്വയം, അടിമയായ്പ്പോയ് നിനക്കെന്നോ...
എന്‍ മനസ്സിന്നടിത്തട്ടില്‍ മയങ്ങിയോരാശയെ
നീ തൊട്ടുണര്‍ത്തി.. നിറമാര്‍ന്ന സ്വപ്‌നങ്ങള്‍
കണ്ടു ഞാന്‍, വര്‍ണ പ്രപഞ്ചത്തിലൂടെന്നു--
മൊരു ചിത്രശലഭമായ് പാറി...
മധുരമാം ആ നവസ്വപ്നത്തിന്‍ മാധുര്യം 
എന്‍ മനമാകെ നിറഞ്ഞു...
അറിയാതെ അറിയാതെ എന്നെ മറന്നുപോയ്;
പൂജിച്ചു ഞാന്‍ നിന്നെയെന്നും...
നിറഞ്ഞു, നിറഞ്ഞു നീയിന്നെന്‍റെ  ശ്വാസത്തില്‍,
എന്‍ ഹൃദയതാളത്തിലെന്നും...
എന്നോ ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ മോഹിച്ചു പോയൊരു 
കഥയിലെ രാജകുമാരാ....
അനുവദിക്കൂ എന്നെ നിന്നെ ഭജിക്കുവാന്‍ 
അകലെ നിന്നെങ്കിലും ദേവാ.....!!!

PS: It is the out come of a boring class... :P
      Forgive me if you find it boring...
ഒരബദ്ധം പറ്റിയതാ...!!! :D

Courtesy: title suggested by my dear friend Vishnu "Alias" Vishnupriya ;-)

CHANGE..!!

a small gap it was..
hmm.. well...
When I wrote about change in one of my prev. posts.. "Are you ready for a change", Most of the people said it is an impossible idea.. It is not practical...
nd that made me write this..
Each time we talk about bringing up a change.. the first question is "who is going to change"
Why ?? Why we wait for someone else to bring up the change ??
It is "we" who makes the customs...
then definitely,It is the same "WE" who is going to bring up the change..
Nothing is impossible in this world.. It is only the thought that makes it so..
It is the small drops of water that makes the ocean..
So...every one can make the change..
You can...
She can..
He can..
I can..
then ... SAY It... WE CAN...!!!
Then Why wait... ??? DO IT yaaar... Come... LET US DO IT...!!!

 

സാധാരണക്കാരന്‍റെ ഹര്‍ത്താല്‍...

പെട്രോള്‍ വില വീണ്ടും കൂട്ടി !!!

കേരളത്തില്‍ അങ്ങനെ ഒരു ഹര്‍ത്താല്‍ കൂടി...

ഇന്ന് രാവിലെ എറണാകുളം വരെ ഒന്ന് പോയപ്പോ അവിടെ പ്രതിഷേധവും ധര്‍ണയും ഒക്കെ ആയി വലിയ ബഹളം ആണ്.. കുറേ പേര്‍ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചത് കൊണ്ടോ കല്ലെറിഞ്ഞത് കൊണ്ടോ ധര്‍ണ നടത്തിയത് കൊണ്ടോ നമ്മുടെ നാട്ടിലെ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരം ഉണ്ടാവില്ലെന്ന് ഇത്രയും നാളത്തെ അനുഭവം കൊണ്ട് സാധാരണക്കാരനു മനസ്സിലായെങ്കിലും രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ക്ക് ഇതുവരെ ആ സത്യം മനസിലായിട്ടില്ല..പെട്രോളിന്‍റെയും പച്ചക്കറിയുടെയും പാചകവാതകത്തിന്‍റെയും എന്നുവേണ്ട ഉപ്പ്തൊട്ടു കര്‍പ്പൂരം വരെയുള്ള എല്ലാത്തിനും തൊട്ടാല്‍ പൊള്ളുന്ന വിലയാണ് ഇന്നെന്നു ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിക്ക് വരെ അറിയാം. സാധാരണക്കാരന്‍ തന്‍റെ പരിമിതമായ മാസവരുമാനത്തെയും ചെലവിനെയും തമ്മില്‍ യോജിപ്പിക്കാന്‍ പെടാപ്പാടു പെടുമ്പോള്‍ പരീക്ഷിച്ചു പഴകിയ ഹര്‍ത്താലും പ്രതിഷേധവും ഇന്നും ഒരാചാരം പോലെ നിലനില്‍ക്കുന്നു..

ഓരോ ദിവസം കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമ്പോളുംനിലനില്‍പ്പ്‌ ദുസ്സഹമായി മാറുന്ന ഇന്നത്തെ സ്ഥിതിയില്‍ ഹര്‍ത്താലുകളും പ്രതിഷേധങ്ങളും യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍  ജീവിതഭാരം വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുകയല്ലേ..??

ഒന്നു ചിന്തിച്ചു നോക്കൂ... ഹര്‍ത്താല്‍ കൊണ്ട് എന്തു പ്രയോജനമാണ് ഒരു സാധാരണക്കാരന് ലഭിക്കുന്നത്..???

കാരണം എന്ത് തന്നെ ആയാലും ഹര്‍ത്താല്‍ ഇന്ന് ഒരു ഫാഷന്‍ ആണ്.. സമാധാനപരമായി അന്യോന്യം ചെളി വാരിയെറിയാതെ  പ്രശ്നപരിഹാരം എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ ആത്മാര്‍ഥമായി ചര്‍ച്ച ചെയ്‌താല്‍ തീരാവുന്ന പ്രശ്നങ്ങളല്ലേ ഇന്നു നമുക്കുള്ളൂ??

രാഷ്ട്രീയത്തിലെ പകപ്പോക്കലുകളുടെ വേദിയായി ചര്‍ച്ചകള്‍ മാറുമ്പോള്‍ അല്ലേ  പരിഹാരം കിട്ടാതെ  വരുന്നത്..??

ജനജീവിതം സ്തംഭിപ്പിക്കുക എന്ന സ്ഥിരം രാഷ്ട്രീയ നയം മാറ്റി വച്ച്‌ പാവപ്പെട്ട ജനങ്ങളെ ഇനിയെങ്കിലും ജീവിക്കാന്‍ അനുവദിച്ചു കൂടേ ?????

......क्या करून में ...????

कभी कभी  लगता है की "वो" ही मेरा ज़िन्दगी है...
फिर कभी लगता है की "वो" मेरा कोई भी नहीं है....
सच तो ये है की हमारे बीच में रिश्ता तो है ही नहीं..
लेकिन क्या करून... "दिल है,के मानता नहीं..."


दिन रात...उसी के सोच में बिताती हूँ...
उसको याद करके जागती हूँ...
उसीके याद में सोती हूँ...
उस का नाम  तो मेरे हर साँसों में है...
मेरे हर धड़कन में हैं "वो"...

"वो" तो मेरा कोई भी नहीं हैं......
हाँ..लेकिन...पराये तो ज़रूर नहीं हैं...
लेकिन अपना तो नहीं कह सकती...
दोस्त है मेरा...फिर भी..."सिर्फ" दोस्त नहीं कह सकती...

प्यार करती हूँ में उससे...लेकिन...प्यार नहीं कर सकती...
भूलना चाहती हूँ...लेकिन...नहीं भूल सकती..
आखिर में करून क्या ... ???
कोई तो बता दें......


(I just gave a try.. Kindly forgive my mistakes.. :) )

ജീവിതം....

"ജീവിതം ഒരു സ്പെക്ട്രം പോലെയാണ്... "
ഇത് ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ല... ഇരുന്നു ബോര്‍ അടിച്ചപ്പോള്‍ കയ്യില്‍ കിട്ടിയ ഏതോ നോവല്‍ വായിച്ചപ്പോള്‍ അതില്‍ കണ്ടതാ...
എന്‍റെ മനസ് പത്താം ക്ലാസ്സിലെ അപവര്‍ത്തന നിയമങ്ങള്‍ക്കു പിന്നാലെ പോവുകയായിരുന്നു... വെളുത്ത പ്രകാശം ഒരു പ്രിസത്തിലൂടെ കടത്തി വിടുമ്പോള്‍ ഏഴു നിറങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടുന്നു...പിന്നീടു വീണ്ടും അതേ  രശ്മിയെ മറ്റൊരു പ്രിസത്തിലൂടെ കടത്തി വിടുമ്പോള്‍ എല്ലാ നിറങ്ങളും ഒന്നുചേര്‍ന്ന് ധവള പ്രകാശമായി മാറുന്നു... 
ഒരര്‍ഥത്തില്‍ ആ രചയിതാവിന്‍റെ ഉപമ ശരിയല്ലേ???
ആശുപത്രികിടക്കയിലെ വെളുത്ത തുണിക്കെട്ടായി നാം ആരംഭിക്കുന്ന ജീവിതായനം ഏതൊക്കെയോ പ്രിസങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോയി വിഭിന്ന വര്‍ണങ്ങള്‍ പ്രാപിക്കുന്നു... വര്‍ണ പ്രപഞ്ചം കീഴടക്കി കൊണ്ടുള്ള ആ യാത്രക്കൊടുവില്‍ വീണ്ടുമൊരു പ്രിസത്തിലൂടെ കടന്നു പോയി ജീവിതം തുടങ്ങിയ അതെ വെളുത്ത തുണിക്കെട്ടായി നമ്മുടെ ജീവിതം അവസാനിക്കുന്നു...
ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ ജീവിതം പ്രിസങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന ധവള പ്രകാശത്തിനു സമാനമല്ലേ.....????
  
പ്രകാശ രശ്മികളുടെ അപവര്‍ത്തനങ്ങളുടെ സമ്മേളനമല്ലേ നമ്മുടെയൊക്കെ ഈ കൊച്ചു ജീവിതം.....?????        

Our School.. Our heaven..

The most glorious time in our life.... the sweet hurting memories of our life....
Everything is there in our small .. lovely home.. Our school....
Whenever I pass through that way... A lot of pictures will come like a slide show...
Oh..! My God..!! I have no words to express my feelings here...
Sometimes words fails to express emotions...
The way from my home to school is filled with a lot of memories...
The moments we shared together while waiting for the bus... The "Hard work" to get inside one...
Running behind the "Non-stop" buses.... and that "special type of smile" after missing one.... :)
Oh..God... I wish... If I could Go back to those days once again....

I was always late to my school... From the very first day till the last day... :D
I remember running through the school ground...to reach the class room before starting the prayer...
My friend was there most of the time to run with me... and we both will rush towards the class room..
Ah... there stands Our dear class teacher...
Then All the late comers will start to smile just like a toothpaste ad... :D :D
And she allows Us to get in giving a small warning... The process repeats again... ;)

I remember... all those fights I had with my friends... :)
I had... a lot of fights.... I miss them a lot now... The sorrys in last day...all those drops of tears... The Jokes Cracked... The Laughs..Silent smiles.... The best friends of my life....
The funny... touching autographs...

I was thinking... How Our life changed all of a sudden....
All those strange..Unfamiliar faces has now became Unforgettable...
life changed all of a sudden....
within the 2 years the relations became soooo strong that we started to Miss those days very badly....
Truely said......
School life always Rockzzzzzz..... :)

Are you ready for a change ???

Before going to this post i would like to say that I don't have any evil intentions to hurt any one...
Just some general views collected from the chit-chats with my friends...

" Are you ready to marry your children,siblings or relatives outside your religion...??? If your answer is NO., then there is no point in standing together for the National Anthem or cheering for the Indian team... "
 definitely not my words... Chetan Bhagath says So...
Sometimes some words comes to you even if you ignore them..
Some of my friends were reading THE WEEK.. they came across his words and told me in between our conversation.. It made me think about the existing system of our Nation..
We say that INDIA is a "SOCIALIST,SECULAR,DEMOCRATIC REPUBLIC"
and we say that there is "UNITY IN DIVERSITY"
where do we find the actual meanings of these words...???
If I say.. that India is a country where people are most concerned about religion,cast,state.. ???
Can anybody say sincerely that they don't care even a bit about religion..???
I am not making any statements... only making some general questions...
Religion and Nativity are not a matter of concern to make friendships... In that case we are SECULAR and of course, there is UNITY in DIVERSITY... But when it comes to the matter of Marriage... these things becomes matter of most concern... Most of the times, suddenly we become very conservative..  I am not excluding myself from any thing...
Why is it so friends..??? I think It has been long time that we should think about this...
How religion becomes Such a big thing in a secular nation..???
We made RELIGION... It is not a divine thing... We gave religion to the Almighty...
what is the difference between Gita,Bible and Quran ??
Isn't the basic principle the same... ???
Isn't The Ultimate Aim of every religion the same...???
Every religion says to Love others... Not to build a wall between people... Isn't it..????
Forgive me if I said anything wrong... Forgive me If my words hurt any one..
But... Do we need all these things to live a happy life...????
Don't we need a change ...????

ഒരു ദിവസം.... അങ്ങനെ അങ്ങനെ....

ഒരു അവധി കിട്ടാന്‍ എന്താ ഒരു മാര്‍ഗം എന്ന് അഗാധമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ്‌ ലോട്ടറി അടിച്ചത് പോലെ ഒരാഴ്ച അവധി പ്രഖ്യാപിച്ചത്..

വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ തിരിച്ചറിയല്‍ കാര്‍ഡ്‌ വാങ്ങാന്‍ പോവണ്ടേ എന്നൊരു ചോദ്യം വന്നു...

അങ്ങനെ രാവിലെ ഞാനും അച്ഛനും കൂടെ കൊച്ചി താലൂക്ക്‌ ഓഫീസില്‍ പോയി...

ഒരുപാട് നാളുകളുടെ കാത്തിരിപ്പിന് ശേഷം ഞാന്‍ ഒരു ഇന്ത്യന്‍ പൌരനായി മാറുവാന്‍ പോകുന്നു...വളരെയധികം അഭിമാനത്തോടു കൂടി ഞാന്‍ വൈപ്പിനില്‍ നിന്നും ബോട്ടില്‍ കയറി ഫോര്‍ട്ട്‌ കൊച്ചിയിലേക്ക് എത്തി....

പക്ഷെ.... എന്‍റെ എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളെയും തകിടം മറിച്ചുകൊണ്ട് താലൂക്ക്‌ ഓഫീസിലെ ഉദ്യോഗസ്ഥന്‍ : "മോളുടെ കാര്‍ഡ്‌ ഇവിടെ കാണുന്നില്ലല്ലോ..." എന്ന് പറഞ്ഞു കളഞ്ഞു... (ഛെ..!! കളഞ്ഞില്ലേ....) കയ്യില്‍ കിട്ടിയില്ല, അതിനുമുന്‍പെ കാണാതായോ...ഹും... പിന്നെ എന്ത് ചെയ്യാനാ... തിരിച്ചു നടന്നു... വീണ്ടും ബോട്ടില്‍ കയറി... ഇത്തവണ ഞാന്‍ ബോട്ട് യാത്രകളെ പറ്റി ചിന്തിക്കുകയായിരുന്നു... വൈപ്പിന്‍ എന്ന എന്‍റെ ദ്വീപില്‍ നിന്നും നഗരത്തിലെക്കെത്താനുള്ള ഏക മാര്‍ഗം ബോട്ട് ആയിരുന്നു... ഇപ്പൊ പാലം ഒക്കെ ഉണ്ട്... പക്ഷെ... ബോട്ടിലുള്ള ആ യാത്രകള്‍... അതിന്‍റെ സുഖം ഒന്ന് വേറെ തന്നെ... കായലിലെ ഓളങ്ങളെ കണ്ടു കൊണ്ട്... കായല്‍കാറ്റ് ഏറ്റു കൊണ്ട്... ഒരു തരം കാല്പനികത ആ യാത്രകള്‍ക്കുണ്ടായിരുന്നു..      

(.... കുറച്ചു സാഹിത്യം കൂടിപ്പോയോ..??? :D )
പിന്നെ ഞാന്‍ എറണാകുളത്തേക്ക് പോയി... അവിടെ എന്‍റെ സുഹൃത്ത്‌ എന്നെയും പ്രതീക്ഷിച്ചു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു...(കറങ്ങി നടക്കാന്‍...!! ) അങ്ങനെ ഞാനും അവളും കൂടെ ലൈബ്രറിയില്‍ പോയി... അവിടെ അംഗത്വം എടുത്തു, കുറച്ചു പുസ്തകങ്ങളും എടുത്ത്‌ അടുത്ത പരിപാടി എന്നത് വേണം എന്ന് ഗഹനമായി ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ നടന്നു... കൂടെ മറ്റൊരു സുഹൃത്തിനെയും കൂടി...അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ മൂന്ന് പേരും കൂടെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ കയറി... അപ്പോള്‍ അതാ എന്‍റെ ഒരു സുഹൃത്ത്‌ അവിടേക്ക് വരുന്നു...
ഞാന്‍ : "ആഹ..ഇതാര്...!! എന്താ ഇവിടെ.. , ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ വന്നതാണോ...??? " ( അല്ലാ... ഒന്ന് തൊഴാന്‍ വന്നതാ :P  ....) :D 


അങ്ങനെ അങ്ങനെ അങ്ങനെ.... ഓര്‍ത്തു ചിരിക്കാന്‍ ഒരു മണ്ടത്തരം കൂടി...

മരണം......

മരണം.... അതെത്ര വിചിത്രം...!!
ചിലപ്പോള്‍ അത് നോവുന്ന സുഖം ആണ്...
മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ മറക്കാനാവാത്ത നൊമ്പരവും... 
ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ എത്ര വെറുക്കപ്പെട്ടവന്‍ ആണെങ്കിലും, മരണശേഷം ഏവരുടെയും പ്രിയങ്കരനായി അവന്‍ മാറുന്നു...
ഏതു നികൃഷ്ടനേയും മഹാനാക്കിമാറ്റുന്ന അത്ഭുതമാണ് മരണം.....
ചിലര്‍ പറയാറുണ്ട്‌ മരണത്തിനു തണുപ്പാണെന്ന്...
മരണത്തെപ്പറ്റി എത്രയെത്ര കഥകള്‍... 
എത്രയോ പേരുടെ സര്‍ഗഭാവനകള്‍ക്ക് ചിറകു കൊടുത്ത വിഷയമാണ് "മരണം.." 
മരണത്തിന്‍റെ നിറം കറുപ്പാണോ ...??? ആയിരിക്കാം...
മരണം ഒരു കടല്‍ പോലെയാണ്....
ശാന്തമായിരിക്കാം... അലമാലകളുണ്ടാക്കാം...
മരണം നല്ലതല്ലേ... അത് വേദനകള്‍ക്ക് ഒരാശ്വാസമാവുമെങ്കില്‍... ??
 മരിക്കുന്നവന് അത് ആശ്വാസമാണ്... അവന്‍റെ ചുറ്റുപാടുകള്‍ക്ക് തീരാത്ത നൊമ്പരവും... 
അതെ.. മരണം വിചിത്രമാണ്...